Groei vraagt om stilstand in beweging

Wanneer presteren uitput 

Technologie heeft ons werk slimmer gemaakt, maar ook zwaarder. We zijn altijd ‘aan’. Altijd bereikbaar. Dat put uit. Kleine signalen stapelen zich op: herhaling, breinmist, minder initiatief. Niet door een gebrek aan motivatie, maar omdat je systeem vol zit. 

Ons brein snakt naar rust, maar we scrollen de stilte weg. 

Sinds 2007 zijn we steeds meer gaan klikken, swipen, reageren – en met die toename groeien ook de mentale klachten. Concentratie verdwijnt, echte connectie raakt uit zicht. Pauze nemen? Doen we niet meer. En dus zie ik in onze data: meer stress, meer uitval, meer gedoe – op werk én thuis. 

Ook ik merk het. Na een dag vol prikkels is de rek eruit. Geen ruimte meer om te voelen wat voor míj telt. Zonder rust en reflectie raak je richting kwijt: wat wil ik? Waar maak ik het verschil? 

Juist dat moment van stilstand is nodig om in beweging te blijven – als professional én als mens. 

Groei als preventieve kracht 

Zelfvervulling draait niet om harder werken, maar om betekenisvol groeien. Ruimte krijgen om te kiezen, te leren, grenzen te voelen en zingeving te ervaren in wat je doet. 

Onderzoek laat het keer op keer zien: wie zich kan ontwikkelen, blijft langer, verzuimt minder, is veerkrachtiger. Mensen die leren, raken minder snel uitgeput. Ze weten waarvoor ze het doen en waar ze naartoe willen. 

Groeien doe je niet alleen 

Als ik terugkijk, zie ik hoe belangrijk het was om kansen te herkennen – en er werk van te maken. Dat ‘zien’ lukt alleen als je soms stilstaat. 

Stilvallen vond ik lastig. Liever stoomde ik door – werk, gezin, vrienden, ambitie. Maar juist die momenten waarop ik struikelde, leerden me het meest. Om te luisteren. Te leren. Ruimte te maken voor echte gesprekken. Met collega’s, vrienden, mijn gezin – en leidinggevenden die in mij bleven geloven. 

Alles wat ik heb geleerd – van de behandelkamer tot de boardroom – zet ik nu in om anderen te helpen sterker te werken. Niet alleen als individu, maar ook als team en organisatie. 

Want werk is méér dan presteren. Het is betekenis, meedoen, verbinding. En daar zit de kracht van self-fulfilment. 

Geen extraatje, maar kern van werk 

Zelfvervulling is geen individuele luxe, maar een systeemvraag. Of iemand zich kán ontwikkelen, hangt niet alleen van de persoon af – maar van de context. Leiderschap. Cultuur. Ruimte om te leren. 

Self-fulfilment ontstaat niet vanzelf. Het vraagt om bewuste keuzes in hoe we werk organiseren. 

Wat je als leider vandaag kunt doen 

Self-fulfilment vraagt geen gelikt talentprogramma of duur platform. Technologie versnelt – maar mensen willen verdiepen. Ze willen niet alleen leveren, maar ook groeien. Niet ondanks werk, maar dankzij werk. 

Dat begint bij simpele, maar krachtige keuzes: 

  • Voer échte ontwikkelgesprekken – geen afvinkmomenten. 
  • Bied ruimte om nieuwe rollen of verantwoordelijkheden te verkennen. 
  • Laat mensen fouten maken én ervan leren. 
  • Stel de vraag: Wat wil jij bijdragen – en wat heb je nodig? 

Zonder perspectief blijft mentale gezondheid kwetsbaar. Dus stuur niet alleen op herstel, maar op groei. Niet alleen op output, maar op toekomstbestendigheid. 

Dus de echte vraag is: zie jij de mens achter de medewerker? Stuur jij op persoonlijke groei- of alleen op taakvolwassenheid?  

Benieuwd hoe wij het gesprek over groei, eigenaarschap en ontwikkelruimte in teams concreet maken — zonder dat het groot of zwaar wordt? Laat het me weten, ik vertel je er graag meer over.