Jij moet het doen, maar je hoeft het niet alleen te doen

We rennen door – en raken onderweg iets kwijt  

Je denkt: nog even volhouden. Nog even afmaken, nog even doorwerken en dan kan ik uitrusten. Ondertussen wordt het moeilijker om dingen helder te zien. Je raakt sneller geïrriteerd, de samenwerking loopt wat minder. Je trekt je wat meer terug, je twijfelt meer en je slaapt slechter.  

Onhandig bijsturen maakt het erger 

Iedereen raakt weleens uit balans, hoe en hoe snel hangt af van de persoon en de situatie. Soms kun je veel hebben. Soms ineens niets. Hard werken kan leuk zijn en je energie geven, maar als daar een verbouwing en mantelzorg bijkomen kun je langzaam onderuit gaan.  

En meestal zie je het pas achteraf.  
Op het moment zelf kun je de signalen missen en onbewust onhandig gaan bijsturen. Nog iets harder werken. Uitgeput nog even, iets te lang, series kijken in plaats van te sporten en met vrienden af te spreken. Zo kun je steeds meer uit balans raken.  

Bijsturen voordat de rek er uit is? 

Als je uit balans raakt kan het lastig zijn om zelf bij te sturen. Omdat je vastzit in je eigen verhaal en je eigen ‘oplossingen’. Dat betekent niet dat je meteen een heel traject bij een coach of psycholoog nodig hebt maar een goed gesprek met een professional kan net dat steuntje in de rug zijn wat je weer op weg helpt. Om even stil te staan bij wat nu speelt, en wat je daarmee kan en wil.  

Wat jij kunt doen als leider of collega 

Je hoeft het niet op te lossen. Je kunt wel ruimte maken voor een gesprek voordat iemand helemaal vastloopt. Let op de subtiele signalen: iemand die stiller of scherper wordt dan normaal, die nog wel doet wat moet, maar nergens echt enthousiast van wordt. Vraag ernaar en bouw met elkaar aan een organisatie waarin reflectie, hulp inschakelen en goed bijsturen normaal zijn. Waarin werk niet alleen ‘vol te houden’ is, maar ook bijdraagt aan onze mentale gezondheid.